19 November Schiphol – Colombo

Vertrek Schiphol ‘s middags 15.00.

20 november – Negombo

Aankomst Colombo. ‘s morgens vroeg, 6.30. Even wachten op het busje en vervolgens half uurtje rijden naar Blue Oceanic Hotel in Nugombo. Onderweg blijkt er wel wat veranderd, nieuwbouw en dan ook nog hoogbouw. Heel veel fietsers en weinig voetgangers op straat. Het begint licht te worden. Aangekomen in het hotel blijkt dat onze kamers nog niet klaar zijn, dus krijgen wij 1 tijdelijke kamer. Eerst een stukje gelopen langs de weg, op zoek naar het Star Beach hotel, dit niet gevonden, later wordt ons vertelt dat dit op 20 min. loopafstand ligt. Tijdens de wandeling zien wij de lokale bevolking aan hun dag beginnen, iedereen zegt vriendelijk goedmorgen. Langs de weg staan kraantjes waar meisjes water komen halen.

Terug in het hotel gekomen bestellen wij koffie, dit blijkt een vergissing. In Sri Lanka wordt weinig koffie gedronken en dus is er bijna geen goede koffie te krijgen. In dit geval was het echt ondrinkbaar. Ik besluit dan ook maar de rest van de reis thee te drinken. Het hotel ligt pal aan het strand. Alhoewel de zon niet schijnt is de temperatuur redelijk, dus besluiten wij met een boek op het strand te gaan liggen. Later regent het een beetje, wij horen dat het de afgelopen weken heel veel geregend heeft, dus maar hopen dat het niet zo blijft.

Om het hotel stikt het van de kleine eekhoorns en kraaien. De medewerkers van het hotel zijn erg vriendelijk en proberen bijna allemaal een gesprek te beginnen met duizend vragen.

‘s Avonds diner op de Rode Aarde, de villa van Boy en Ad. Om 18.00 uur worden wij opgehaald. Het wordt hier snel donker, dus bij aankomst is de omgeving al niet meer te zien. Onderweg veel hutjes maar ook villa’s met een groot hek, daarnaast overal piepkleine winkeltjes. Op straat weinig vrouwen, een enkele vrouw staat in een winkeltje, maar buiten lopen alleen mannen. Op de Rode Aarde lekker gegeten & gedronken, westers maar wel daarna oploskoffie. Bij terugkomst in het hotel nog een glaasje wijn in de bar, die aan de kant van het strand geen muur heeft, waardoor ik lek gestoken wordt door de muggen. Morgen dus toch maar Deet gaan gebruiken.

21 November Negombo – Bandarawela

Wij hebben een lange reis voor de boeg naar Bandarawela, dus om 7.30 al aan het ontbijt buffet. 8.00 gereed voor vertrek, alleen de rekening moet nog even betaald worden. Dit duurt hier iets langer dan in het westen, aangezien er een hele procedure is met veel documenten en alle baliemedewerkers. Dus een kwartier later toch onderweg naar de Rode Aarde om de rest van het gezelschap op te halen. Het weer werkt nog niet mee, regen met afwisselend stort regen.

Onderweg veel geslapen maar ook veel gezien. De brug over de River Kwai en daarnaast weer een wijde variëteit aan hutjes, villa’s en winkeltjes. Na een paar uur een koffie pauze met allerlei soorten broodjes, waar altijd iets van hete pepertjes in zitten. Een paar uur later lunchpauze bij een soort koloniaal uitziend hotel/restaurantje aan een rivier. Nu laat de zon zich heel even zien. Vervolgens weer een paar uur rijden in de stortregen. Onderweg komen wij nog aapjes tegen & voeren koekjes, helemaal wild zijn ze kennelijk niet meer. Verder valt weer op hoeveel kleine winkeltjes, meestal levensmiddelen, overal zijn.

Het Bandarawela hotel is een voormalige ‘planters club’ dus erg sfeervol maar ook oud. Wij worden gelijk verwelkomd met thee en de openhaard wordt aangestoken. Het is hier hoger dan aan de kust, dus ook iets minder warm, zeker ‘s avonds. Maar goed, een lange broek en T-shirt is voldoende. Alhoewel ik hier geen mug zie, neem ik geen risico meer, zeker nu wij in het malaria gebied zijn, dus deze keer wel braaf Deet opgedaan en geen parfum. Prima gegeten in het restaurant van het hotel en daarna een wel heel bijzondere service, in het bed ligt een warme kruik.

 

22 November – Monaragala

‘s Morgens vroeg gewekt door de moskee die pal naast het hotel blijkt te staan. Ook vandaag weer vroeg onderweg, vertrek 8.30. Weer allemaal in het busje, waar nu iets meer ruimte is aangezien de bagage in het hotel is gebleven. Onderweg koffie gedronken tussen de vliegen. Langs de weg staan veel fatsoenlijke huizen, terwijl dit het armste gebied van Sri Lanka is. De overheid heeft hier een huizen project gehad waarvan de resultaten dus duidelijk aanwezig zijn. Zodra de bus bij een waterval stopt wordt deze onmiddellijk omringd door verkopers met ‘edelstenen’. Ellen koopt er een paar voor haar kinderen en vervolgens zijn de verkopers natuurlijk helemaal niet meer weg te krijgen, snel doorrijden dus. Op de route zien wij rijstvelden en buffels die de ploeg trekken. Het is een lange reis en de weg wordt steeds slechter.

Bij het eerste schooltje aangekomen wordt ons volgens de traditie bladeren aangeboden door de kinderen. Het schooltje bestaat uit eenvoudige stenen gebouwtjes zonder deuren en ramen zonder glas. De kinderen die nu aanwezig zijn komen van een paar schooltjes uit de omgeving en hebben verschillende uniformen, allemaal keurig gewassen en gestreken. In het schooltje wordt ons verzocht op een podium plaats te nemen. Vervolgens een aantal speeches, waarbij natuurlijk ook de voorzitter van de stichting iets moet zeggen. Hij houdt het gelukkig kort. Aantal kinderen krijgen een toelage, dit zijn de gehandicapten kinderen, wezen en de beste leerlingen. Dit laatste is met name bedoeld om de kinderen te motiveren goed te presteren. Daarna het uitdelen van pennen, snoep en speelgoed. De kinderen krijgen de warme lunch.

Dan wordt het al weer tijd voor de volgende school. Deze ligt iets hoger in de bergen en is niet bereikbaar voor onze bus, dus allemaal in een andere bus. Behalve Sam is er ook een jongen bij die hij ziet als zijn opvolger en een paar docenten. Op de tweede school zitten met name de jongeren kinderen. Ook hier weer dezelfde formaliteiten, deze keer inclusief bloemenkrans. Deze kinderen krijgen dezelfde lunch. Alles zit er ook hier keurig uit en er zijn ook veel ouders aanwezig. Deze bieden ons een lunch aan. Elke familie heeft een gerecht gemaakt, dus wij kunnen niet weigeren. Alles zit er goed uit, maar wij zijn toch bang dat onze westerse magen hier tegen niet bestand zijn, dus nemen voorzichtig voor de vorm iets van een paar dingen. Voor mij blijkt dat later toch niet voorzichtig genoeg, de volgende dag flink last van maagkrampen. Uiteraard ook hier uitgedeeld. Vervolgens weer de lange rit terug naar het hotel.

23 November Bandarawela – Kandy

De normale weg naar Kandy is opgebroken, dus een iets langere route, zonder het beloofde bezoek aan een thee plantage. The Earl’s Regency Hotel in Kandy is groot en lux. Pap, Ellen en ik gaan nog even met Lucien de stad bekijken. Met name de beroemde tempel, waar Boeddha’s tand wordt bewaard. De olifanten die (een replica van) de tand tijdens de jaarlijkse processie dragen buiten aan een korte ketting en proberen continue zich los te trekken. Binnen krijgen wij een rondleiding. Om de oorspronkelijke tempel is een nieuwe gebouwd.

Daarna nog even door de winkelstaatjes. Heel druk met mensen en reclameborden. Daarnaast ook vissenkoppen & gedroogde vissen, dus adem inhouden en hard doorlopen. Een man spreekt ons aan en zegt dat hij ons herkent uit het hotel vanochtend. Wij herkennen hem niet en zijn ook pas ‘s middags in het hotel aangekomen, dus proberen zo snel mogelijk weer van hem af te komen. ‘s Avonds heb ik nog steeds maagkrampen, dus sla het eten maar over en ga slapen.

24 november Kandy – Mawanella – Negombo

‘s Morgens na het ontbijt terug naar de kust. Eerste stop een thee fabriek waar wij een rondleiding krijgen en natuurlijk thee kopen. Vervolgens naar het Tehuis voor gehandicapte kinderen wat aan tante Hans is opgedragen. Zij heeft het project gestart maar nooit af kunnen ronden. De opening is dan ook gedaan door Boy Burger. Hier wonen momenteel 13 kinderen en een aantal komen alleen overdag. De kinderen doen hier niet veel lijkt het. Het is natuurlijk ook niet eenvoudig voor een begeleidster om 13 gehandicapte kinderen bezig te houden met weinig middelen. Een paar keer per week komt een braille leraar voor de 3 blinde kindertjes. Deze wordt betaald door Boy en krijgt een bonus als hij daadwerkelijk 3 keer per week is geweest.

Verder is er een keukentje met houtkachel en koelkast, het eten wordt echter gewoon op een tafeltje onder kranten bewaard. In een andere kamer staat een nieuwe wasmachine nog in de doos. Reina heeft deze laten bezorgen na haar laatste bezoek, maar hoe lang deze er nu al zo staat blijft onduidelijk. Er moet iemand komen om een stopcontact te maken en de machine aan te sluiten. Wij vragen ons stiekem af of dit wel de hoogste prioriteit heeft hier in dit afgelegen gebied. Zou het juiste niet beter zijn om de kindertjes te laten wassen, zodat zij bezig zijn en ook wat leren?

Er werd wel enthousiast verteld over een Nederlandse vrijwilligster die recent was geweest en met vingerverf en kleurplaten de kinderen had bezig gehouden. De resultaten daarvan zijn nog zichtbaar in het oude gebouw, waar nog stoelen en tafeltjes staan. De begeleidster laat zien hoe in haar kantoor een grote foto van tante Hans staat waarbij zij elke dag verse bloemen zet. Vervolgens lunch bij het restaurant van de plaatselijke PL (= president van de Lions club). De Lions club betaalt een groot deel van de kosten van het project. Boy Burger heeft het land gekocht. Over de grens tussen het land en de openbare weg is nu discussie met de lokale overheid. Een plaatselijke advocaat, die de overdracht toentertijd heeft gedaan, heeft kennelijk niets gedaan nadat de penningmeester van de Lions club hem op de hoogte had gebracht, waardoor nu een heftige discussie ontstaat.

Vervolgens door naar Negombo & ‘s avonds met z’n drieën bij Lords gedineerd.

25 november – Narahenpita

Vandaag iets later vertrekken, 9.15 opgehaald. Richting Colombo, want Narahenpita ligt aan de oostkant van Colombo. Vanwege de speech van nieuwe president is een groot deel van de stad afgezet, de angst voor aanslagen van de Tamils is hier groot. Uiteindelijk daardoor pas om 11.30 aangekomen bij de school. Uiteraard weer de ceremonie met bloemenkransen en bladeren. Dit is een vrij grote school met een aantal leegstaande klaslokaaltjes. Het nieuwe schoolhoofd woont hier ook sinds een paar maanden op het terrein. Zijn vrouw werkt bij de openbare bibliotheek een paar kilometer verderop. Hij zegt wel een paar keer dat hij er alle vertrouwen in heeft dat hij instaat is de school weer op het oude niveau te brengen.

Hij vertelt dat hij elke dag om 7.00 aanwezig is om het goed voorbeeld te geven voor de leraren. Volgens hem heeft dit effect, de meeste leraressen zijn nu rond 8.00 aanwezig. De school begint om 8.00. De lokalen die wij te zien krijgen zien er erg goed uit, met tekeningen en het alfabet aan de muren. De onderwijzeressen zijn jong en spreken engels. Een van hen vertelt ons ook met de kinderen engels te spreken. Veel van de kinderen hebben jonge ouders en waren niet gepland, hierdoor weten de ouders vaak weinig van het opvoeden van kinderen, de directeur denkt dat hij deze ouders wel bij de school kan betrekken door ze thuis te bezoeken.

De kinderen krijgen een warme maaltijd die er goed uit ziet en bestaat uit rijst, bonen en vlees of vis in saus. Na het eten wassen de kinderen keurig hun bordje af onder de koude kraan op het schoolplein. Vervolgens weer de verplichte ceremonie van speeches en uitdelen. Dit gaat niet helemaal volgens ons plan, de kleurpotloden etc. wordt aan de kinderen uitgedeeld, maar hiervan hebben wij niet genoeg voor alle kinderen, ons idee was dat dit op de school zou blijven en tijdens de lessen gebruikt zou worden. Nu hebben een paar kinderen een cadeautje en de rest alleen een pennetje. Daarna natuurlijk weer iets eten en drinken. Pap en Ellen overleggen met Sam over het budget voor 2006. Ellen en ik praten nog even met de directeur. Hij stelt ons voor aan zijn vrouw en kind. Ik heb het idee dat dit voor hem een grote promotie is geweest en dat hij erg graag wil bewijzen dat hij het aan kan. Hij laat ons ook een ander deel van de school zien dat voor een groot deel leeg staat. Het ziet er somber en verwaarloost uit. Toch wordt een deel hiervan nog steeds gebruikt, het lijkt erop dat hier ouderen kinderen zitten, daarnaast is er een lokaaltje waar Tamils les krijgen. Tamils hebben hun eigen taal die niet lijkt op het Sri Lankaans.

Daarna naar Mount Lavia, een koloniaal engels hotel uit 1806 voor de lunch. Dit heeft een heel mooi terras met uitzicht op de zee. Terug in het hotel nog even zwemmen. ‘s Avonds met Boy en Ad in Bijou gegeten.

26 november – Negombo

Eindelijk toch nog 1 rustdagje

27 november Colombo – Schiphol