Bezoek aan Sri Lanka,
Ellen Valstar, Jan Verbeek december 2015
Om half drie ’s-Middags in Amsterdam ingestapt, zijn we na een reis van 14 uur om half tien plaatselijke tijd in Colombo. Als gebruikelijk constante temperatuur van rond 30 graden, weinig zon, wel forse buien, ook de komende dagen. Onze vaste chauffeur brengt ons naar het hotel. Na de koffie bevestigen we onze diverse afspraken, de rest van de maandag relaxen en wandelen we wat door Negombo.
De volgende ochtend vertrekken we naar de ons bekende dovenschool in Moratuwa, twee uur ten zuiden van Colombo. Deze school is in 1984 opgezet door een Nederlandse mevrouw, die hier dus al meer dan dertig jaar woont en leiding geeft.
Circa 70 kinderen volgen hier aangepast onderwijs door een staf van ervaren onderwijzeressen en worden zo goed mogelijk voorbereid op deelname aan de maatschappij. De inzet en betrokkenheid van de oprichtster/directrice en haar staf is een voorbeeld voor alle projecten, de combinatie is een ideale. Ook nu weer heeft deze mevrouw goede adviezen voor ons, op grond van haar grote ervaring. Wij zullen zeker contact houden met dit prachtige project.
Later die dag gaan we naar het kantoor in Colombo van een productiebedrijf in substrates, dochteronderneming van een Nederlands bedrijf. Hier worden we zeer positief ontvangen en krijgen we een uitleg van met name de sociale kant van het bedrijf. De productiemedewerkers worden heel goed begeleid en geholpen. Er wordt waar nodig gezorgd voor huisvesting door de bouw van kleine woningen, de kinderen wordt op het belang van onderwijs gewezen, na de basisschool wordt gekeken naar vervolgopleidingen, er worden cursussen gegeven in Engels en I T . Van de manager die aan deze zaken een dagtaak heeft , leren we veel, we kunnen in de toekomst met eventuele vragen altijd bij hem aankloppen. Een fantastisch voorbeeld van hoe commercie en sociaal handelen samen kunnen gaan.
Op Woensdag hebben we afspraak met Sam Gunasekera, onze co-coördinator voor Monaragala , een arm gebied ,250 kilometer ten oosten van Colombo. Hier zijn we in 2004 begonnen met ons eerste project, u zult zich de naam nog wel herinneren.
We bespreken alle cijfers en feiten van de afgelopen periode nog eens en komen tot de conclusie dat we best wat bereikt hebben in het afgelopen decennium. Het schoolbezoek is verbeterd, als ook de betrokkenheid van de ouders. De overheid is zich wat meer bewust van het belang van onderwijs, de bereikbaarheid van vervolgopleidingen is nog wel groot probleem in deze arme provincie, dunbevolkt, slechte wegen, naast landbouw weinig economisch activiteiten. Na lange gesprekken komen we met Sam tot de conclusie de activiteiten voor dit gebied aan te passen. Een belangrijke factor is ook Sam zelf, een gepensioneerd advocaat van 75 jaar, voor wie het toezicht houden en de reis naar dit gebied steeds moeizamer wordt. Zijn assistent en beoogd opvolger heeft door zijn werk in Colombo al aangegeven niet de benodigde tijd beschikbaar te hebben. Dat bespaart ons het antwoord op de vraag of we hem wel geschikt vinden. We gaan onze algemene ondersteuning aan de scholen afbouwen, wel gaan we verder met financiële ondersteuning voor vervolgopleidingen op individuele basis. Na de maaltijd nemen we afscheid van onze man van het eerste uur.
Met het substrates-bedrijf hadden we afgesproken op Donderdag hun productiehallen te bezoeken in de buurt van Kurunegala. Hier zien we in de praktijk wat de vorige dag op kantoor is uitgelegd, de huisjes ,leslokalen en uiteraard ook de productie van substrates in allerlei verpakkingen. Kennis gemaakt met de mensen ter plaatse, telefoonnummers uitgewisseld en andermaal leerzaam.
We gaan verder naar Little Flower, de kleuterschool waarbij we betrokken zijn. Een mooie opvang voor kinderen uit de buurt van 2 tot 6 jaar, waar de ouders hun steentje bijdragen. Kleinschalig, effectief ,een verrijking voor de lokale gemeenschap.
Door naar Gabriel Home, door dezelfde stichter opgezet, weeshuis voor circa 20 jongens, die de lokale school bezoeken en verder in een rustige omgeving, met het gevoel van thuis, zinvol worden beziggehouden. Wij volgen dit al vanaf de start in 2009 en steken als nodig een helpende hand uit.
Op vrijdag gaan we naar AnnaWilhelmina Home, weeshuis voor 50 kinderen, waarbij we vanaf de bouw in 2005 , financieel betrokken zijn. In voorgaande verslagen vaak genoeg omschreven, een herhalingsbezoek aan de mooiste accommodatie die wij gezien hebben, heel goed geleid door een zeer deskundige directrice en uitstekend aangestuurd door de Hollandse oprichters.
Onze chauffeur ,Lucien, in het verleden ook de chauffeur van de naamgeefster van onze stichting, nodigt ons uit naar zijn vroegere basisschool te rijden. Daar ontmoeten we de frater, pastoor van de lokale katholieke kerk en hoofd van de lagere school. Dit gebied, iets ten zuiden van Colombo, is niet het armste deel van het land, dat is ongetwijfeld het Tamil-gebied in het noorden, maar toch. Op de school zitten ruim duizend kinderen ,die vijf euro schoolgeld per jaar moeten betalen, wat bij 50 tot 100 gezinnen niet lukt. Omdat veel kinderen blootvoets naar school komen, heeft de frater een schoenen-actie gestart, we beloven wat te doen.
De zaterdag gebruiken we om bij het zwembad de week nog eens door te kletsen. Onze indruk is toch dat dit land heel langzaam vooruit gaat. Politiek rustig, overheid wordt betrouwbaarder, economisch wat beter (toerisme), het begin van een heel lange weg omhoog, nu maar hopen dat men niet afslaat. Onze bescheiden bijdrage (onderwijs) blijft nog nodig.
Zaterdagnacht gaan we naar het vliegveld om zondag voor de middag weer in Amsterdam te zijn.
| · |
