Januari 2019
Beste vrienden,
Op de eerste plaats toch nog de beste wensen voor 2019. Wij wensen jullie een goede gezondheid en veel geluk bij alles wat je doet.
In het afgelopen jaar hebben wij hard gewerkt aan ons nieuwe project in Giribawa, provincie Kurunegala, in het noordwesten van Sri Lanka. Het door de lokale overheid gratis ter beschikking gestelde bescheiden, vervallen gebouwtje wat wij vorig jaar met hulp van de plaatselijke bevolking hebben opgeknapt tot twee bruikbare klaslokalen functioneert goed.
We zijn net terug van een bezoek aan Giribawa.Het gebouwtje ziet er intussen al heel wat beter uit, zoals de foto’s op onze site laten zien, we zijn er trots op. De ouders zijn zeer betrokken en enthousiast, waardoor de opkomst, ondanks de vele problemen, goed is. Twee moeders, bij toerbeurt, assisteren de onderwijzeres dagelijks. Een katholieke priester, met veel ervaring in andere projecten, komt bijna dagelijks langs, woont op een kwartier rijden, heeft de leiding. Met hem hebben wij maandelijks een paar maal contact om onze plannen te bespreken en ons te informeren over wat er gebeurt. In overleg met hem willen we stapje voor stapje uitbreiden. Ook de periodieke,financiële verantwoording komt van hem. Ondanks dat we al veel hebben kunnen doen, is er een blijvende nood aan hulpmiddelen voor spelen en leren. Tot nu toe hebben we nog geen goede oplossing voor het halen en brengen van de kinderen. Openbaar vervoer is er nauwelijks, een bus om zes uur en een terug om vijf uur. Wegen zijn vaak slecht in dit dunbevolkte gebied, soms onbegaanbaar, poolen helpt niet echt. We willen in de toekomst dus graag uitbreiden, er zijn nu al nieuwe aanvragen, maar we weten niet zeker wanneer en waar. Het allerbelangrijkste is uiteraard wat het met de kinderen doet. Na 15 jaar ervaring durven wij te zeggen nog nooit zoveel enthousiasme te hebben gezien, als bij deze gehandicapten. De leiding en ouders vinden de kinderen heel veel vrolijker geworden, ondanks hun geestelijke of lichamelijke tekortkomingen. Dit uit zich ook in het plezier in de dingen die zij wel kunnen: tekenen, verven, borduren, handarbeid, soms schrijven. Deze kinderen hebben geen behoefte aan bijzondere medische zorg, maar aan een beetje aandacht en ondersteuning. “Het vergeten kind”, zei een van ons, “dat thuis in de hoek wordt gezet en waar niemand naar omkijkt”, en niet altijd omdat de ouders aan het werken zijn. Het vinden van werk is hier overigens een groot probleem , met weinig industrie of andere werkverschaffers. Het kraampje langs de weg levert niet meer dan een paar honderd roepie per dag op.
Wij hopen ook aankomend jaar weer op jullie steun te kunnen
rekenen.
Namens de kinderen in Sri Lanka alvast onze hartelijke dank.
Jan Verbeek

Ellen Valstar

Elles Verbeek                                                                         www.shvv.nl
Petra Duijndam